Het onzekere

Onzekerheid wordt als iets vervelends gezien. Op alle mogelijke manieren streven we naar zekerheid in ons bestaan. Eindelijk dat vaste arbeidscontract in plaats van dat tijdelijke of freelance. Elkaar eeuwige trouw beloven in het huwelijk enzovoort. Is dit streven naar zekerheid niet naïef, aangezien alles in ons leven juist onzeker is?

 Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg stelt in de natuurkunde dat de huidige toestand nooit precies te meten is en dus onzeker is. In ons dagelijks leven weten we niet of we over 10 minuten misschien al sterven of de liefde van ons leven ontmoeten. Praktische filosofie zou gaan over de vraag: hoe te leven? Als het leven in essentie onzeker is, zou een belangrijke vraag dan niet zijn hoe om te gaan met deze onzekerheid?

Deze gedachte sluit aan op het wijsheidsonderzoek binnen de psychologie dat ervan uitgaat dat het erkennen en omgaan met onzekerheid  een van de belangrijkste eigenschappen van wijsheid is. De wijze persoon herkent dat de wereld onzeker is en heeft geleerd hiermee om te gaan. Wat is een alternatieve houding om met onzekerheid om te gaan anders dan te streven naar zekerheid? En wat is misschien juist het mooie aan of de waarde van onzekerheid? Heeft onzekerheid niet juist ook te maken met de magie van het bestaan? Is het niet juist onzekerheid die ons motiveert om te leven?