Chaos

In de Griekse mythologie wordt chaos de toestand genoemd, voordat er iets is: een zwart gat van een onmetelijke ruimte. Citaat: "Aan het begin aller dingen was de grenzeloze wereldruimte, die de dichters der oudheid de Chaos noemden. Deze was zonder maat, zonder aanvang en zonder einde; als een gapende leegte strekte hij zich uit in het onmetelijke. In oorsprong was hij tot in de diepte vol van duistere nevel. Toch bevatte de Chaos reeds de grondbestanddelen van al wat bestaat: aarde, water, vuur en lucht."

Chaos vanuit eigen ervaring binnen het proces van theatermaken:
Tijdens de toneelrepetities gebeurt het steeds weer: de regie is gemaakt en grotendeels klaar, de ontwerpen uitgevoerd en dan moet alles samenkomen. Het licht en technische changementen komen erbij en in de loop van deze eerste repetities is er altijd een moment van chaos. Het overzicht raakt kwijt in een wirwar van bewegingen en intenties. Toch blijkt deze fase nodig te zijn voor het creatieve proces. Is chaos nodig om tot (creatieve) ontwikkeling te komen?

Chaos lijkt de (natuurlijke) oerstaat van de wereld te zijn. Orde onnatuurlijk. Dus wat te denken van het idee van orde scheppen? Wat voor zin heeft dat? Is een beetje chaos in je leven niet stiekum toch wel fijn?