Beperking

Velen ervaren een bepaalde beperking in hun leven. De een wordt echter daadwerkelijk beperkt in zijn levensvreugde,
terwijl bij de ander het ”vlekje” de “voorsprong” wordt. Nietzsche meent dat het lijden, in dit geval een beperking,
iets is er waar we bovenuit moeten stijgen en dat ons zelfs sterker kan maken.
De vraag is dan: Wanneer maakt een beperking je sterker?
Andere filosofen zoals Camus vinden het absurd om te zoeken naar de zin van een beperking.
Sartre vindt het een belemmering voor de vrijheid.
Toch is het zo dat veel mensen die een opmerkelijke prestatie hebben geleverd, dat misschien niet hadden
gedaan als ze geen beperking hadden gehad. Had Nietsche zijn filosofie ontwikkeld als hij een goede gezondheid had gehad?
Had Albert Ellis zijn rationeel-emotieve gedragstherapie ontwikkeld als hij niet heel verlegen was geweest?
Kortom is een beperking van een of andere aard noodzaak om tot iets nieuws te komen?