Ambacht
Het ambacht staat volop in de belangstelling. Aan veel producten wordt het bijvoeglijke naamwoord ambachtelijk toegevoegd.
In museum Booijmans van Beuningen was onlangs een tentoonstelling "Hand made, lang leve het ambacht".
Hetzelfde zie je in de media. NRC Handelsblad heeft bijvoorbeeld tegenwoordig een serie over vakmanschap, waarin verschillende ambachten zoals bijvoorbeeld glasblazen aan bod komen. We vinden ambachtelijke producten vaak beter en lekkerder, maar biedt het ambachtelijke nog iets extra’s? Wat is eigenlijk de meerwaarde van het ambachtelijke? Gaat het om kwaliteit? Zit het in een stukje authenticiteit en/of identiteit? Willen we meer zijn dan een “billy” van de IKEA en gaan we daarom naar de meubelmaker? Of heeft het met een gevoel van vervreemding te maken? Vervreemding van elkaar, van het product en van jezelf?
Onlangs werd in Vrij Nederland (10 augustus, 2013) een Katwijkse visser geïnterviewd . Hij vertelt dat moderne vissers wel veel talen spreken, maar geen kennis meer hebben van de netten. Dit vindt hij jammer omdat met de kennis van de netten ook het verhaal is verdwenen en hij vindt: "dat als je het verhaal niet meer kent, je de geschiedenis niet meer kent, je ten dode bent opgeschreven." Vandaar dat hij er in de zomer met een kleine boot op uit trekt om jonge vissers “het handmatige, het ambachtelijke met netten en alles te leren." Hebben we het ambacht nodig om verhalen door te geven? Vrijdag 26 september gaan we aan de slag om het ambacht van filosoof te beoefenen. Is filosofie ook een ambacht? Of kan dat niet, een ambacht waarbij je niet je handen gebruikt?
In museum Booijmans van Beuningen was onlangs een tentoonstelling "Hand made, lang leve het ambacht".
Hetzelfde zie je in de media. NRC Handelsblad heeft bijvoorbeeld tegenwoordig een serie over vakmanschap, waarin verschillende ambachten zoals bijvoorbeeld glasblazen aan bod komen. We vinden ambachtelijke producten vaak beter en lekkerder, maar biedt het ambachtelijke nog iets extra’s? Wat is eigenlijk de meerwaarde van het ambachtelijke? Gaat het om kwaliteit? Zit het in een stukje authenticiteit en/of identiteit? Willen we meer zijn dan een “billy” van de IKEA en gaan we daarom naar de meubelmaker? Of heeft het met een gevoel van vervreemding te maken? Vervreemding van elkaar, van het product en van jezelf?
Onlangs werd in Vrij Nederland (10 augustus, 2013) een Katwijkse visser geïnterviewd . Hij vertelt dat moderne vissers wel veel talen spreken, maar geen kennis meer hebben van de netten. Dit vindt hij jammer omdat met de kennis van de netten ook het verhaal is verdwenen en hij vindt: "dat als je het verhaal niet meer kent, je de geschiedenis niet meer kent, je ten dode bent opgeschreven." Vandaar dat hij er in de zomer met een kleine boot op uit trekt om jonge vissers “het handmatige, het ambachtelijke met netten en alles te leren." Hebben we het ambacht nodig om verhalen door te geven? Vrijdag 26 september gaan we aan de slag om het ambacht van filosoof te beoefenen. Is filosofie ook een ambacht? Of kan dat niet, een ambacht waarbij je niet je handen gebruikt?